Το Πρώτο Βήμα.
Συγνώμη φίλε σου ζητώ. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Κάθισα και λογάριασα και βρήκα ότι θέλω,
δυο λογάκια να μου πω και εσύ να κρυφακούσεις.
«Όλοι μαζί να κάνουμε αυτό που δεν μπορούμε.
ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ με την ψήφο μας, άλλους, καλούς, να βρούμε.
Όχι.
Ποτέ στην ΑΠΟΧΗ.
Εμείς δεν τιμωρούμε.
Αναζητούμε τους καλούς, δίκαιους, πατριώτες»
Το πρώτο βήμα είναι, θαρρώ να νοιώθεις τι σου λείπει. Τα μπέσα των πολιτικών να υπηρετούν Πατρίδα.
Πατρίδα είναι λευτεριά, όπου είναι εφικτό και μπορετό να ζήσεις.
Να σ’ αγαπούν και ν’ αγαπάς, το βιό σου να ορίζεις.
Τον ουρανό να χαίρεσαι κι έγνοια να μην έχεις,
ότι σου ανήκει να μπορείς,
να θέλεις, να ορίζεις.
Πατρίδα είναι να τιμάς Προγόνους κι αξίες.
Να μεγαλώνεις και παιδιά που θα είναι Πατριώτες.
Δόξα στον Παντοδύναμο, καλόγνωμα και δίκαια.
Και σαν σου αρπάζουν το ψωμί,
σου κλέβουν και το δίκιο…
να θέλεις να αγωνίζεσαι και εσύ για την Πατρίδα.
Όποιος δεν αγωνίζεται δεν έχει και πατρίδα.
Δεν έχει όσιο και ιερό, υπηρετεί δουλεία.
Έλα αναγνώστη μου και εσύ.
Έλα και σχηματίσου, σε έναν καινούργιο αγωνιστή,
έλα για την Πατρίδα.
Ότι ο κάθε ένας δεν μπορεί, πολλοί μαζί, μπορούμε.
Να αλλάξουμε πολιτικούς, κιοτήδες και σκουπίδια.
Να φέρουμε άλλους πιο καλούς,
εργάτες, βουλευτές και υπουργούς,
να υπηρετούν Πατρίδα.
